nieuws-2022
- Het verliep jammer genoeg niet zoals gehoopt met Madalin, dus moesten we een moeilijke beslissing nemen. Intussen zijn we halverwege maart en kreeg Madalin een nieuw gezin. Hij was heel enthousiast nadat hij voor het eerst zijn nieuwe papa ontmoette. Op 14 maart verhuisde hij daarheen. Blij verder bidden voor hem
- Woehoew eindelijk!! De eerste werkkrachten kwamen veilig aan uit België. De schuur krijgt een volledig nieuw dak en aan één kant zullen ze de muur wat optrekken. Bid aub mee dat dit mag gelukken! We gingen van start op 9 maart, zonder ook maar 1€, intussen konden we al het hout en alle cement, ijzer,… (voor de ringbalk) aankopen. Prijs de Heer! We zijn ontzettend dankbaar voor de hulp. Op naar de volgende schijf voor de aankoop van de dakpannen.
- Ook Bavo ging van start en nodigde de jongeren uit om samen te komen. Samen voetballen en zo geleidelijk aan ook waarden meegeven, Gods woord bespreken,… Hij had alvast een geweldige tijd met hen en de jongens zijn dolenthousiast om te komen. Bidt dat er een mooie bloei en groei mag gebeuren bij deze jongeren. Bavo zet zich nog steeds voor 200% in voor de organisatie. In z’n vrije tijd is hij vooral bezig met verschillende bijbel studies en taallessen, heel goed bezig dus! Bid dat Gods wil heel duidelijk mag zijn voor hem en dat het vuur in z’n hart nooit meer verdwijnt.
- Blijf ook bidden voor Dinah, onze lieve vrijwilligster uit Engeland. Er zijn wat gezondheidsproblemen en eerst mocht ze van de dokter niet reizen naar Roemenië, omdat nog te veel onderzoeken en dergelijke moesten gebeuren. Maar uit de laatste resultaten bleek alles dan toch weer in orde te zijn. Glorie Halleluja!! Intussen is ze alweer enkele weekjes bij ons en is haar hulp onbeschrijfelijk waardevol. Ze is echt een zegen voor onze kinderen, ons werk en onze Here.
- Een puntje dat we dan niet zo graag melden maar wel heel belangrijk is voor ons. Als gezin leven wij ook van giften. We werden tot nu toe steeds goed gesteund. Toch merken we dat laatste tijd bedragen vermindert worden of wegvallen. Wat we best begrijpen. Niet voor iedereen is of blijft dit mogelijk. Maar voor ons is dit ons inkomen. We hebben geen kindergeld of andere inkomens, alleen dus sponsering. We blijven ons best doen om door te doen, maar we moeten natuurlijk ook kunnen leven en eten. Na zeven jaar konden we eindelijk Tijs deeltijds inschrijven onder de Belgische vzw. Toch hopen we dat ook voor mij, Jessica, en wie weet ook voor Bavo . Tijs en ik werken al zeven jaar vrijwillig, maar dat betekent ook zeven jaar zonder enige opbouw van pensioen. Dus als iemand het op zijn hart geeft, dan is alle hulp meer dan welkom. - Bidt aub mee voor ons. Ook dienden we een aanvraag in voor kindergeld, bidt dat we een positieve reactie kunnen krijgen. We willen toch iedereen bedanken die ons tot nu ook hielp. We waarderen ieders gebed en bijdrage heel erg.
- De voorbije weken probeerden we ook de Oekraïense vluchtelingen te helpen. Persoonlijk of door een andere organisatie bij te springen of hen de nodige materialen te leveren, zodat de vluchtelingen konden geholpen worden. Pakkende verhalen, intense gebeurtenissen!!! Blijf bidden voor de mensen van Oekraïne, maar ook voor de Russen. Voor velen is dit verre van wat zij zouden willen. Bidt voor alle organisaties die zich inzetten en vooral dat God Zijn liefde in al deze daden mag herkent worden.
- Blijf aub bidden dat in alles wat we doen, Zijn Naam zal verheerlijkt worden. Bid dat we nooit tekort schieten in geloof, maar dat we alles zullen grijpen wat onze Heer nog voor ons heeft klaarliggen.- Geprezen zij Zijn Heilige Naam!
Opnieuw kleine update van mijn ventje en Pete Malkin! Wat een inzet! En zeggen dat dit voor Pete al een week rijden is. Van Engeland naar Duitsland en dan naar Oekraïne en weer naar Duitsland en weer naar Roemenië en… Respect!!!!
Na wat liften geraakte ik gisteren uiteindelijk tot aan een hotel op zo’n goeie 40-50 km van de grens. Het hotel zat vol met vluchtelingen. Veel kleine kinderen en zelfs veel mensen met honden. Raar om in een hotel de slaap niet te kunnen vatten door blaffende honden en huilende baby’s. Na een korte, slapeloze nacht, vlug even ontbeten en opnieuw zo snel mogelijk terug proberen te geraken aan de grens. Pete (Peter Malkin) was ondertussen op komst met een bus vol mensen richting de Roemeense grens. 55 mensen om precies te zijn. Vooral mama’s met kinderen, gehandicapte kindjes, paar bejaarde koppels, allemaal halsoverkop en wanhopig gevlucht, niet wetend waarheen. Pete kreeg hen tot voorbij de eerste Oekraïense controlepost, maar zo’n kleine kilometer verder was de tweede grenscontrole die dan overgaat naar Roemeens grondgebied. Het probleem was dat ze net voorbij die eerste controlepost moesten stoppen en niet meer verder mochten. Ondertussen stond ik een paar kilometer verderop aan de eerste Roemeense controlepost, waar eveneens heel wat vrijwilligers met tenten vol eten en hulpgoederen klaar stonden voor de overstekende vluchtelingen. Uren en uren wachten zorgde ervoor dat ik met bijna iedereen gesproken had. Heel wat mensen werden bemoedigd, kregen een hart onder de riem, of werden geestelijk uitgedaagd. Zalige gesprekken, zalige tijd! Twee uur voordat onze Roemeense bus ging arriveren begon ik te discussiëren en onderhandelen met de politie om de komende bus tot bij Pete te krijgen. Politie werkte het eerste uur alleen maar tegen. Van de ene naar de andere agent, maar amper interesse, laat staan bereidheid tot hulp. Na een uur alles uit de kast gehaald te hebben kreeg ik toch plots een agent aan m’n zijde die zich samen met me begon in te zetten. Na dus bijna twee uur eindelijk alle agenten aan m’n kant gekregen en tegen dat de bus aankwam hadden ze me de toestemming gegeven om in te stappen in de bus en mee te rijden voorbij alle controleposten tot aan de Oekraïense grens. Daar aangekomen probeerde ik samen met die ene Roemeense agent met handen en voeten de militairen te overtuigen om ons de grens over te laten. Tegen alle verwachtingen in lieten ze enkel mij, samen met de bus (en chauffeur natuurlijk), de grens over tot bij Pete. Na uren wachten mochten alle mensen eindelijk uit de Oekraïense bus overstappen in de onze. Op naar de volgende rompslomp, alle papieren in orde doen aan de Roemeense grens. Ondertussen kwam er al wandelend een gezin met drie kleine kinderen de grens over. Niet wetend waarheen en wanhopig vroegen ze om hulp. Mijn auto, waarmee Pete de vluchtelingen tegemoet gereden was zo’n twee uur Oekraïne binnen. Stond geregistreerd met enkel één persoon, Pete dus. We waagden het erop de mensen toch in mijn auto te steken, en daar ik ondertussen door iedereen gekend en gerespecteerd was, was er dan ook absoluut niemand die hier ook maar één vraag over stelde. Na opnieuw heel lang wachten tot alle paspoorten en papieren geregeld waren, konden alle mensen eindelijk eens flink hun benen strekken en kregen dan voorbij de Roemeense grens eindelijk de kans om iets te eten en te drinken van hetgeen de vele vrijwilligers in aanbieding hadden. Na een klein uurtje dan maar weer iedereen ingestapt krijgen om dan weer maar eens ongeveer 3 uur te rijden. Waar we dan nu allemaal verblijven is een plaats waar normaal gezien kampen doorgaan. Maar hier werden we met open armen ontvangen, tafels stonden klaar met eten, verplegers stonden klaar om te helpen waar nodig en zelfs verschillende vertalers waren aanwezig. Een drukte van jewelste, maar uiteindelijk kregen we iedereen geregistreerd. Vlug nog een boterham en dan iedereen uitgeput naar hun kamers. Wij vergaderden nog even verder om te regelen hoe het van hier af aangepakt zou worden. De ene willen doorreizen, anderen blijven liever even ter plaatse, velen weten gewoon helemaal niet wat ze willen. Zoveel verschrikkelijke en hartverscheurende verhalen kregen we te horen. Mensen zakten in zak en as ineen toen we vroegen van waar precies ze kwamen. Ik zal één voorbeeld geven; Lily, moeder van Lies en Mark werden opgeschrokken door schietende geweren en inslaande bommen. Ze wisten niet waarheen of wat gedaan. Toen plots een bom insloeg twee blokken naast hen was de inslag zo hevig dan de grond hevig beefde en al haar ramen aan diggelen sloegen. In allerijl pakten ze vlug wat kleren in en sloegen op de vlucht. Niet wetend waarheen of wat gedaan, gewoon weg van daar. Uiteindelijk na drie lange nachten reizen kwamen ze uiteindelijk aan bij de bus dat naar ons toe kwam. Nu zijn ze hier, alles kwijt wat ze hadden en zo ver weg van het vertrouwde, dat nu uiteindelijk alleen maar puin is. Wat een ellende!! Zoveel leed en verdriet! Veel mensen schuiven makkelijk de schuld op God, terwijl het de mensen zelf zijn die oorlog voeren. Meestal is het niet de schuld van de ouders wanneer hun kinderen in ruzie komen om iets. Wel precies zo. Maar het is wel aan ons, wij die Zijn licht in ons dragen, om op te staan en te gaan schijnen in de duisternis!!Gods zegen allemaal!!!
Het verhaal van die oudere vrouw vlakbij de grens trof me eigenlijk echt in m’n hart. Ze was zo boordevol verdriet en bitterheid. Haar leven had nog nooit even meegezeten, niemand had al ooit om haar gegeven. Als kind verloor ze haar beide ouders op jonge leeftijd, eigendomspapieren zijn dus nooit op haar naam komen te staan waardoor ze op straat belandde. Knokkend om te overleven had ze twee kinderen op de wereld gezet. Haar man had haar verlaten, dus kinderen maar alleen opvoeden. Haar eigen kinderen zijn in het buitenland kunnen gaan werken, goed voor hen, maar zien nu al jaren niet meer om naar haar. Ze weende bittere tranen. Met een super klein pensioentje huurt ze een kramakkelig kotje. Ze heeft zelfs geen water, niks. Ze had ook iets aan haar benen waardoor ze amper kon stappen. Je houd het gewoon niet voor mogelijk hoe zwaar en hard het voor sommigen kan zijn. Het deed haar enorm veel deugd dat iemand eens gewoon luisterde naar haar. Ik bemoedigde haar zoveel ik kon vanuit m’n hart, vanuit Gods Woord. Ze luisterde naar wat ik te vertellen had en liet me dan maar al te graag voor haar bidden. Ik kon haar ook financieel wat zegenen en daarna scheidden onze wegen weer. Het deed me wel wat! We kregen het vandaag voor mekaar om 55 vluchtelingen over de grens te krijgen morgen. En voor hen te zorgen en te voorzien. Maar tegelijkertijd haalde die vrouw me even helemaal uit m’n focus omtrent Oekraïne, en toonde me weer hoezeer we hier in Roemenië nodig zijn. Wat een ellende toch allemaal. Gelukkig zijn wij Lichtdragers en hebben we dagdagelijks de mogelijkheid/heden om zoveel mogelijk te schijnen in de duisternis om ons heen. Alle eer en glorie aan onze Bron van liefde, Jezus, onze Heer der heren!
Deze morgen hadden we een meeting met nog twee andere mensen van nog een andere organisatie. Het was heel interessant, maar vooral heel vruchtbaar. Mede via hen konden we heel wat slaapplaats regelen rondom Oradea, plus vervoer voor de vluchtelingen van aan de grens. Via de contacten in Oekraïne zelf werd er dan vervoer geregeld tot aan de grens. Morgen komen er nu 55 mensen de grens over waarvoor we dus alles fijn geregeld kregen. Dit is pas de eerste groep. De bedoeling is dat dit, zolang het nodig is, een continuïteit zal zijn zodat nog veel meer mensen gered zullen worden. Er zal steeds gereden worden met zoveel mogelijk hulpgoederen om dan aan de grens de switch te maken, hulpgoederen en mensen switchen van convoy. Het is een eer hier een deel van te kunnen zijn. Jammer is wel dat ikzelf de grens niet werd overgelaten. Ik moest een paspoort hebben om Oekraïne binnen te mogen en doordat geheel Oekraïne nu beschreven staat als oorlogsgebied zijn ze mega streng. Gelukkig reed ik samen met Pete, ik overhandigde hem het stuur zodat hij toch de hulpgoederen kon brengen en morgen het convoy met vluchtelingen kan begeleiden tot in Oradea. Ikzelf zoek waar ik kan overnachten want hier in de buurt is er helemaal niks. En dan wacht ik morgen iedereen op aan de grens om me bij de convoy te voegen en verder mee te werken. Gelukkig bracht God me hier al in contact met een oudere vrouw, met een gebroken hart en zeer pijnlijke benen. Ik kon haar een luisterend oor bieden, deelde wat God op m’n hart legde voor haar en bad voor haar. God is goed!!
Gisteren vertrok Tijs richting Oradea, waar hij Pete probeert te helpen met opvang, vervoer… van de vluchtelingen uit Oekraïne. Hopelijk na vandaag meer nieuws hoe concreter kan geholpen worden, want ik weet dat enkele mensen graag verder willen helpen. Blijf bidden voor leiding en bescherming voor hen. Dank u! Dit bericht kreeg ik zopas van Tijs: Plannen weer wat veranderd. Dinsdag was er een meeting gepland met andere mensen om te regelen hoe we 80 mensen hierheen in Oradea kunnen krijgen. Gisteren kregen we bericht dat er zodanig veel vluchtelingen staan te wachten, zonder voorzienigheden, om hierheen gebracht te worden. En er blijven er maar bij komen. Deze morgen houden we dus een spoedvergadering om te zien hoe we dit zo goed mogelijk geregeld krijgen. Het is de bedoeling om een continue stroom van mensen te creëren. Mensen worden Roemenië ingebracht voor een paar dagen en tegen dat ze allemaal doorgevoerd worden naar ‘vaste verblijfplaatsen’ zou alweer een volgende lichting moeten aankomen. Gisteren, terwijl ik onderweg was naar Oradea, kreeg ik bepaalde contacten op m’n hart. Ik nam meteen contact met hen op met als resultaat dat we plaats vonden voor maar liefst 100 vluchtelingen. Deze morgen samen bidden en brainstormen hoe de transporten geregeld krijgen. Als deze meeting vlot verloopt dan vertrekken we rond de middag naar Oekraïne naar een plaats waar heel veel mensen opgevangen worden. Heel veel mensen met beperkingen, wezen, mama’s met kindjes, … . We hebben heel wat voedsel mee en wat centen dat ze daar heel goed gaan kunnen gebruiken. Waarschijnlijk overnachten we dan in Oekraïne om dan dinsdag, hopelijk, met de eerste lichting van 80 vluchtelingen terug naar Roemenië te rijden. Hier blijven ze dan paar dagen vooraleer ze naar Vienna of Boedapest gaan (wat Pete al half geregeld kreeg).We bidden en vertrouwen op Gods leiding!Gods zegen.
Korte update over ons vrijwilligerswerk in Roemenië: Lieve vrienden/familie,Met veel dankbaarheid willen we jullie laten weten dat het geld voor het hout voor de schuur (die we zullen verbouwen) binnen is!! Dikke merci aan iedereen hiervoor!!! (een kleine 4000euro!)Natuurlijk hebben we niet enkel hout nodig, maar ook nog dakpannen, ramen en ander bouwmateriaal. Hiervoor hebben we nog een kleine 10000 euro nodig.Dus blijven we een warme oproep doen tot sponsoring voor dit bouwproject voor de organisatie PeLunca.Deze giften kunnen nog steeds gestort worden op rekening van:Op het veld /pelunca vzwBE58 1030 7716 4679met vermelding PGBVoor de mensen die nog niet weten wat we zullen doen in Roemenië:Wij zullen helpen het dak van een schuur te (ver)bouwen voor Tijs en Jessica, die de humanitaire hulporganisatie PeLunca trekken.Deze schuur moet al even dringend aangepakt worden, maar door het grote kostenplaatje en tijdsgebrek, werd dit project steeds op de lange baan geschoven.Nochtans is deze schuur heel belangrijk, omdat Tijs en Jessica deze willen gebruiken om de vele mensen/groepen vrijwilligers in op te vangen die komen helpen in hun organisatie. Ze vangen momenteel al jaren deze mensen op in hun eigen huis, maar dit is niet ideaal voor hun als gezin, ze hebben zelf immers ook 3 kinderen. Tijs en Jessica helpen met hun organisatie de allerarmsten in Roemenië ,waaronder ook vooral veel kinderen. Ze willen hun door middel van educatie, hulpverlening, spel en zorg uit deze vicieuze cirkel van armoede en ellende trekken. Momenteel zijn ze ook opgestart samen met vele anderen om eerste hulp te gaan bieden aan de vele oorlogsvluchtelingen uit Oekraïne. Roemenië is immers een buurland van Oekraïne.Zij helpen dagelijks zoveel mensen, en dus willen wij hen nu op deze manier ook wat praktische hulp bieden met het dak van de schuur aan te pakken.Help jij ons mee om de nodige financiën hiervoor bijeen te rapen?Alvast een hele grote merci!! Hannes en Lynn
Onze kerk ‘Punctul central’ en ‘Inima Inchinari’, (de kerk van Nicole) en ook een zeer lieve zus zamelden in een korte tijd wat hulpgoederen en een mooi bedrag in. Vandaag werden deze spullen en een deel van de centen gebracht naar een organisatie in Cluj. Alles helpen in -en overladen. Kort erna vertrokken zij al met twee volle wagens richting de grens. Super zalige en zeer ijverige mensen daar leren kennen. Tof om weer contacten bij te hebben. Nu zijn we bezig met het plannen om bij een dag of drie mensen uit Oekraïne te gaan halen. Onze vriend Pete, uit Engeland bracht al reeds een groep over vanuit Oekraïne tot in Stuttgart. Het gaat om voornamelijk mindervalide mensen. Deze overleven momenteel in geëvacueerde gebieden waar ze nu volledig aan hun lot overgelaten zijn. Een organisatie in Oekraïne zoekt deze mensen en maakt hen vervolgens klaar voor vertrek. Dan rijden wij naar de afgesproken plaats om hen daar weg te halen en brengen we hen tot in Oradea (Roemenië). Daar hebben we contact met een andere organisatie die heel wat plaats gecreëerd heeft om zoveel mogelijk van deze mensen op te vangen. Bid aub dat alles vlot en veilig mag verlopen. Dat er zich ook geen problemen zullen voordoen aan de grenscontroles en dat onze camionette zal standhouden.Wat een ellende, zo heftig e allemaal! Wat een pijn moet dit niet doen aan het Vaderhart van onze Here. Wij zien schrijnende beelden uit Oekraïne, maar Hij kent eenieder persoonlijk. Gelukkig gaan we een hoopvolle toekomst tegemoet. Gods zegen!!
De tweede week, vorige week dus, kregen we bezoek van Hannes, Marc en Jona. Deze drie mannen zijn bereid om eind maart/begin april voor twee weken vrijwillig te komen werken aan de schuur. Eindelijk zal de schuur eens aangepakt kunnen worden. We brachten al alle mannen- en vrouwenkledij naar Geoagiu en een eerste lichting werd al uitgedeeld. Ook aan een ander Roma dorpje in Pricas werd een deel kledij afgeleverd. De schuur moet leeg, het moet vooruit gaan. Komende week delen we nogmaals uit en dan zijn de kinderen en babykleren aan de beurt. Spannend!! Tijdens de verhuis vonden we alvast de zwakke plekken van het dak. Op verschillende plaatsen regende het binnen. Jammer, maar dat kan ook niet anders met een dak in deze staat. Gelukkig toch niet veel kledij nat.Ook werkten de mannen mee met ons om ons winterhout opnieuw aan te vullen. Een hele klus, maar vele handen, maken licht werk. Hannes is zelfstandig timmerman en levert dan ook heel mooi vakwerk in België (timmerwerkenhannes.be). Hij wil graag de organisatie helpen door de aanpak van de schuur. We hebben steeds heel wat bezoekers en het is vaak puzzelen om ze een slaapplaats te geven als eveneens een plaats om even te zitten, eten, … Tot nu toe was dit steeds in en rondom ons huis. De schuur heeft een nieuw dak nodig en tegelijkertijd zullen we er dan een grote ontspanningsruimte van maken. Zodanig dat, wanneer groepen komen, we een ruimere plaats hebben om hen aan te bieden. Een ruimte om samen te kunnen eten, te kunnen relaxen en een boekje te lezen of een gezelschapsspel te spelen, een ruimte waar ze even kunnen terugtrekken en tot rust kunnen komen. Dus Hannes, Marc en Jona zijn mega enthousiast om aan de slag te gaan en dit project uit te werken. Na alles opgemeten en berekent te hebben komen we uit op een kostprijs van een 15.000€. Pfff daarvan zou een mens wel eens durven gaan zweten hé. Maar we hopen dat er heel wat zijn die hieraan willen meewerken. Voorlopig staat de teller op O€. We hopen dit bedrag dus bereikt te hebben tegen eind maart.
Goed, hier zijn we weer! Wat een verassende twee weken hebben wij achter de rug zeg! De eerste week kregen we bezoek van Andre en Kristof uit België en hadden een heerlijke tijd samen. Twee nieuwe broers leren kennen, prachtige verhalen mogen horen en delen. Super!!! Weet je?! Soms vragen mensen zich af waar kan je God vinden? Hoe kan je God vinden?... Als je elkanders verhalen hoort, dan hoor je dat Hij al makkelijk te vinden is in onze levens. In onze levens als we ze maar willen en durven in Zijn handen te leggen. Worden ze dan niet saai?? Christen zijn lijkt voor velen saai. Maar stel je eens voor: je staat op met als doel je naaste lief te hebben, het avontuur van de dag aan te gaan of misschien die dag net een moeilijk obstakel te doorstaan. Interessant is: je bent nooit alleen. Hij is met je! Lijkt allemaal raar en te ver gegrepen, maar durf vertrouwen op Hem. Hij stelt niet teleur. Maar veeleer verwachten we eerst, nog voordat we zelfs durven vertrouwen. Wij hoorden prachtige verhalen uit het leven van Andre en Kristof, die op Hem vertrouwen. Hebben ze dan nu een leven vol rozengeur en maneschijn? Bijlange niet. Net als wij. Maar elke dag opnieuw vertrouwen we, volgen we, geloven we, delen we en stappen we uit!! Zo worden soms dagelijks menig levens aangeraakt, bemoedigd en zelfs compleet veranderd. We hopen dit in de toekomst alleen maar nog meer te kunnen doen.Dus het bezoek van Andre en Kristof ging natuurlijk niet enkel om verhalen delen. We bespraken hoe we een samenwerking kunnen hebben. Komen met een team uit België en dan… Wat gaan we doen? Hoe gaan we het doen? En wanneer? Dus het eerste team staat alvast gepland voor de eerste week van april. Komt u graag mee? (Meer info: "Roemenië: Paas actie :: Belgianmissionteam" https://www.belgianmissionteam.be/roemenie-paas-actie/).
Even een korte update van de afgelopen periode. Eindelijk nog eens even tijd om me hiermee bezig te houden. Zoals gewoonlijk hadden we weer een serieuze boekhouding rond te krijgen. Dit nam opnieuw een aantal weken volledig in beslag. De werking blijft maar groeien wat natuurlijk heel goed is, maar jammer genoeg groeit de boekhouding flink mee. We hebben dan ook niet één boekhouding, maar drie. Ene voor Roemenië, ene voor Engeland en ene voor België. En dan spreken we nog niet over de lijsten van de weggegeven kledij en hulpgoederen. Want ook hiervan wordt steeds een gedetailleerde lijst verwacht met de berekening in kilo’s van wat precies gegeven werd, wie kreeg wat en hoeveel. Alles mooi ondertekend door de ontvangers, en zo voort en zo voort… Een hele boterham dus. Tussen alle drukte van de boekhouding door lopen hier ook nog eens vier kinderen rond en werd nog steeds links en rechts wat geholpen met de Roma waar mogelijk. Zo hielpen we bijvoorbeeld een jonge mama zodat ze kon kijken voor haar kleine meisje die niet goed ziet, na wat onderzoeken heeft ze nu eindelijk een aangepast brilletje. Verschillende mensen werden verder geholpen met medicatie, babymelk, paar voedselpakketten, afspraken met projectontwikkelaar,… Maar gelukkig brengt het weekend even een pauze en wat rust hé. We hebben het voorrecht om al een tijdje te mogen genieten van de mooie sneeuw. Ook de winterperiode is steeds prachtig hier. Dus kan het niet anders dat we ons ook daar eens insmijten he. Dit zijn we onze kinderen verplicht, maar zeker ook nog steeds het kind in ons. Werk, werk, werk, maar vaak ook leuk, leuk, leuk! God is goed!!
Een heftige periode als gezin
Als gezin gaan we door een nogal zware periode. Er blijkt maar geen verandering te komen in de situatie met Madalin. Dit maakt het voor iedereen heel lastig, elke dag nieuwe courage verzamelen, maar we geraken op het eind van ons latijn. Vooral Marie-Lou lijdt hier zwaar onder. We kregen twee weken geleden onverwachts telefoon van het adoptie bureau. Ze wilden het dossier, dat pas aan het eind van de maand verloopt, nu al beginnen afsluiten. Daarom gaven ze ons plots amper een week de tijd om een definitieve beslissing te nemen. Het idee om het proces te verlengen kon plots ook niet meer. Dit valt ons natuurlijk enorm zwaar. Marie-Lou omschreef uiteindelijk heel mooi hoe ze haar voelde de laatste zes maand. Het was de nagel op de kop voor ons allemaal. Ze maakte een hartje met haar handen en zei tegen Madalin: ‘Dit was ons gezin, één hart, allen perfect met elkaar verbonden, liefde, rust en vrede. We beslisten allen samen dit hart te openen om jou er bij te nemen.’ Ze opende het hartje dat ze vormde met haar handjes en zei: ‘Maar nu proberen we al zes maand dit hart weer te sluiten, maar het lukt niet, het geraakt niet meer dicht.’ De traantjes stonden in haar ogen toen ze zei: ‘En dit doet zo’n pijn, ik wil zo graag dat ons hart weer sluit’. Haar dit horen zeggen brak ons hart en we beslisten uiteindelijk, uit belang voor ons gezin, dat het misschien beter is Madalin weer los te laten. We blijven intens bidden dat we hier de juiste beslissing nemen. We bespraken al reeds met het adoptie bureau dat als Madalin opnieuw vertrekt naar een pleeggezin, dat we voor hem een open huis zullen houden. Hij zal hier steeds een plekje blijven hebben en we zullen er voor hem zijn hoe en waar we kunnen. Bid aub verder voor Madalin en voor ons gezin.
De schuur wordt aangepakt!
Eind maart komt voor twee weken een groep
vakmannen. De schuur
krijgt dan een volledig nieuw dak en aan één kant zullen ze de muur wat
optrekken. Woehoew eindelijk!!Een hele karwei, dit zal ons de mogelijkheid geven in de
toekomst om meer groepen te ontvangen.
Bid je mee dat dit mag
gelukken, dat er financiën zullen binnenkomen. Momenteel hebben we geen enkele
euro, bij deze een warme oproep!
Bidt je ook dat alles vlot en veilig zal verlopen, en dat het een zegen zal zijn voor velen.
Begin april komt een (eerste) ‘Belgian Mission Team’, een mooie gebedsverhoring!!
Onverwachts kregen we een telefoontje uit België en komt dit team een weekje meehelpen. Bid dat ook voor hen dat Zijn liefde mag zichtbaar zijn
en dat ook hun harten persoonlijk mogen aangevuurd worden door onze Heer en
Koning, zowel voor het humanitair werk alsook hun diepere relatie met de Heer.
Deze groepen zijn volledig gericht op discipelschap. Waarin ze hun relatie met de Here verdiepen, zodat het vuur bij één ieder zou aanwakkeren en ze dit op hun beurt kunnen doorgeven in de plaats waar ze naar terugkeren.
Zoals Jezus zei: de oogst is groot, maar arbeiders weinig. Die weken van discipelschap combineren we met humanitair werk, uitstappen in geloof, en ook met bv. trektochten in de bergen. Gods natuur is zo prachtig en vooral ideaal om tot rust/tot Hem te komen.
Bid dus verder met ons mee, dat we zo nog veel meer broers en zusters mogen ontvangen en aanvuren om te zien op onze Heer!
Een minibus in goede staat hebben we hard nodig, bid je mee dat God ons ook hierin zal tegemoet komen. Onze negen-plaatser nu, is verre van goed, amper goed voor stukken. Eens deze helemaal wegvalt zijn we serieus onze handen af. Nu is het al knap lastig, omdat we hem niet veel meer kunnen gebruiken om extra kosten te vermijden. Deze bus is het transport voor de groepen die komen, en ook de vele verplaatsingen/ inkopen voor de werken in of aan het centrum / vervoer voor de hulpgoederen naar de dorpen enz. Momenteel riskeren we het niet meer nog ver te rijden door de slechte staat van het voertuig.
Goed nieuws! Meerdere programma’s kunnen weer stilletjes aan opgestart worden. Daar er sprake is dat de restricties meer en meer zullen wegvallen, kunnen we de Kinderwerking, mama’s en kleintjes, naschoolse huiswerkclub enz,… terug opstarten! Bid je mee, uit deze programma’s komt steeds zoveel goeds voort. Doorheen deze programma’s kunnen we steeds dieper gaan werken in de levens van vele Roma, maar bovenal, kunnen ze telkens opnieuw proeven van Gods liefde en waarheid.
Bid ook voor Dinah, onze lieve vrijwilligster uit Engeland. Zij is momenteel nog in Engeland, ze had gepland om al terug te zijn, maar sukkelt een beetje met haar gezondheid waardoor ze nog even moet blijven voor allerhande onderzoeken. Bid dat alles snel achter de rug mag zijn, en dat ze zo snel mogelijk, gezond en wel terug hier kan zijn.
Ook onze knappe Bavo is nog steeds van de partij. Hij zet zich nog steeds voor 200% in voor de organisatie, en in z’n vrije tijd is hij vooral bezig met verschillende bijbel studies! Bid dat Gods wil heel duidelijk mag zijn voor hem en dat het vuur in z’n hart nooit meer verdwijnt.
Blijf aub bidden dat in alles wat we doen, Zijn Naam zal verheerlijkt worden. Bid dat we nooit tekort schieten in geloof, maar dat we alles zullen grijpen wat onze Heer nog voor ons klaarliggen heeft. Geprezen zij Zijn Heilige Naam!!
• We staan we in de startblokken om te beginnen aan de bouwwerken van het center!
We zijn zo ontzettend dankbaar, het koste ons al heel wat centen, tijd en energie, maar de stapels papierwerk zijn eindelijk achter de rug. Alles is goedgekeurd, nu hebben we de autorisaties, al deze uitbreidingen zijn we verplicht uit te voeren om de werking van het centrum mogelijk te maken.
• We hadden al een eerste contact met een aannemer. Het leek ons een oprechte mens. Nu bidden en hopen dat hij het hart op de juiste plaats heeft zodat alles goed mag verlopen. Ook naar de financiële kant zijn we zeer benieuwd. Veel hebben we er nog niet voor, maar bid je mee dat de financiën mogen binnenkomen zodat we in de lente van start kunnen.
• Bid je ook mee voor wijsheid, hoe we dingen best aanpakken. Veel zaken mogen niet meer, of toch niet op dezelfde zorgeloze manier zoals we het tot voor kort gewoon waren.
.• Het zijn hele rare tijden met heel veel restricties. Bid je aub mee, zodat we nog steeds Zijn wil doen. Wie weet, andere tijden vereisen misschien een andere aanpak, of andere werken waar we misschien zelf niet opkomen. We willen gewoon alert blijven naar wat Hij van plan is!
• Bid aub ook verder voor ons gezin. We zijn zo dankbaar voor ons gezin, voor onze fantastische kindjes en ons leven hier. Voor de goede gezondheid waarin we mogen verkeren. Voor elke dag eten op tafel. Voor ons brandhout dat ons opnieuw een volledige winter zal warm houden. Voor de vele groenten die we konden oogsten. Voor de gezonde dieren waarmee we af en toe menig maagjes kunnen vullen. Wat zijn we gezegend!
• Met Mădălin erbij blijft het nog steeds een hele boterham. Zoals ik al eens eerder vermelde is hij een jongen van negen, maar met een ontwikkeling van een drie jarige kleuter. De afgelopen vier maanden is een behoorlijke rollercoaster geweest. Vooral Marie-Lou had het in momenten zo lastig dat ze er hartkloppingen door kreeg. Het is nu gelukkig opnieuw wat beter. Met elke dag wat nieuwe courage gaan we steeds verder.
• Bid ook zeker voor de kinderen van Geoagiu. Door de restricties moesten we noodgedwongen verschillende programma’s stilleggen. Ook het wekelijks programma dat Jessica en Dinah onderhouden met de mama’s en hun kleinsten staat even on hold. Heel jammer allemaal!
• Heel dankbaar dat dokter Ariana van start kan in ons center! Na twee jaar geen dokter meer gehad te hebben, hebben de Roma van Geoagiu nu dus eindelijk weer een dokter. Dokter Ariana is een goede vriendin van ons en doet dit dan ook met heel haar hart. Heel bijzonder voor de Roma om met respect behandelt te worden, door een dokter dan nog, en gratis dan nog! Prijs de Here!! Wat een getuigenis voor hen van Zijn liefde!
• Ook Bavo blijft als vrijwilliger! Zijn vrijwilligerscontract liep ten einde halverwege oktober, maar hij vroeg ons of dat hij nog mocht blijven. Natuurlijk !Hij is een enorme hulp en gedreven, voor ons en de ganse werking een grote zegen. Bid dat ook hij Gods wil voor z’n leven mag verstaan.
• Bidt je mee voor financiën voor hem. We vertrouwen dat als de Here hem hier wil, Hij hem ook daarin zal helpen.
• Onze camionette is ook een gebedspuntje. We zijn ontzettend dankbaar voor z’n jaren dienst, maar hij raakt toch serieus versleten. Jaren werd deze kwassie dagelijks gebruikt voor personenvervoer en vervoer van materialen. Maar jammer genoeg valt onze trouwe 9-plaatser bijna uiteen. We investeerden laatst nog zo’n 500€ om hem nog staande te houden voor de tijd dat het nog zal duren. Maar het is redelijk rampzalig om er nog mee op baan te komen. Heel jammer, want het bemoeilijkt natuurlijk enorm het werk. Wil je dit mede voor Zijn troon brengen!
• Ook onze huiskerk is een enorme zegen. Zo zalig om met een kleinere groep samen te komen met als enige focus ‘Jezus Christus’. Steeds een gezegende tijd van broederschap waarin we Zijn Woord ontleden om samen tot een dieper inzicht te komen. Draag dit aub mede in gebed zodat zoiets kostbaars ons niet geroofd mag worden.
We zijn ook dankbaar voor Alina, zij kwam nog niet zo lang geleden tot geloof en besliste na de laatste keer om haar te dopen.
• Ik denk dat, los van de zending, het heel belangrijk is om de Heer van de oogst te bidden om arbeiders. Er is zoveel gaande in de wereld en iedereen moet weten dat wij bedoeld zijn voor een tijd als deze, elk op zijn plaats!
Bid je mee dat slapende broers en zussen van over heel de wereld zullen wakker worden en gaan opstaan om de wereld klaar te maken voor de komst van de Koning der koningen, en dat we in geen enkel opzicht ooit zullen tekort schieten aan geloof, ook dat Hij steeds in alles, de eer en glorie zal ontvangen.
Greetings and God's blessing, den Tijs en Jessica
Na een relatief kort bezoek aan België konden we er hier meteen weer invliegen .
Van de ene drukte in de andere.
Het bezoek aan familie en vrienden viel ons nogal zwaar, zwaarder dan anders. Na zo’n lange periode elkaar niet gezien te hebben was het toch knap confronterend hoe zwaar we elkaar gemist hebben. Vooral ook de kinderen hadden het héél moeilijk bij het vertrek en de daaropvolgende dagen. Knap pijnlijk om zoveel hartzeer te zien bij hen.
Bid voor onze kinderen zodat ze dit steeds een
plaats kunnen geven, zonder onze Here iets kwalijk te nemen. Vooral bij onze
Marie-Lou ligt dit zeer gevoelig.
-bid aub voor ons als gezin, het is soms heel moeilijk om alles op een rij te krijgen met onze adoptiezoon erbij. Hij is al negen
jaar, en onderontwikkeld. Hij lijdt ook aan een ontremde hechtingsstoornis. Soms precies een negenjarige kleuter, wat zorgt voor serieus wat
spanning en frustraties onder de kinderen. Dit heeft zo z’n uitwerking op ons allemaal.
Bid voor geduld, wijsheid en liefde, voor ons en de kinderen.
-De kinderen startten het nieuwe schooljaar. Rosalietje voor het eerst naar school. Marie-Lou voor het eerst met het busje naar school in Romos.
Ook voor Mădălin, die een behoorlijke achterstand heeft , en geen mikpunt wordt want hij is heel duidelijk een Roma, en onze Lowie die alles nu beter ziet met zijn aangepast brilletje (juist klaar voor vertrek)!
-We komen steeds dichterbij het moment waarop de bouwwerken in Geoagiu mogen van start gaan.
De metalen constructie die er stond is eindelijk verdwenen, nu nog enkele documenten en we kunnen de bouw starten.
Bidt voor: Gods leiding in de werken en goede, betrouwbare vakmannen en de verdere zegen van binnenstromende financieën!
-Goed nieuws! Onze Belgische VZW is zo goed als klaar. Dwz dat we firma’s kunnen aanspreken in België.
Deze kunnen bijv een deel van hun belastingsgeld doneren en zo meehelpen vanop afstand ipv het volle bedrag aan de belastingen te betalen. Fantastisch toch!
Laten we danken en bidden!
-Sowieso mag er keihard voor de werking in z’n geheel gebeden worden: Alles loopt goed, met de nodige aanpassingen natuurlijk.
Bid dat we in alles Zijn wil blijven doen, er komen misschien extra programma’s voorde mama’s en de jeugd.
Er staan ook weer heel wat bezoekers gepland in de komende maanden waardoor:
-Er ook bij ons thuis werken zijn gepland:
zoals aanpassingen aan de schuur en de zaal, zodat we meer slaapgelegenheid kunnen creëeren voor de helpende teams die komen!
Al enkele jaren wachten we op de aanpak van het lekkend dak van de schuur, wij vol ongeduld maar, alles op Zijn tijd en de Heer voorziet!
Bidt voor: goede, enthoushiaste werkmannen, de kostprijs is geschat op £4000
Iets waar wij naar uitzien en dat op ons hart ligt:
Graag zouden we groepen ontvangen die komen met als specifieke doel ‘hun identiteit in Christus leren kennen’. Hiervoor hebben we al een compleet schema klaar. Samen de Heer zoeken, theorie en praktijk, hand in hand met het humanitaire werk. Ons hart brandt hiervoor meer dan een beetje.
Bavo (onze EVS-vrijwilliger) mag ook zeker niet ontbreken van de gebedslijst: zijn contract loopt af in oktober, maar hij zou heel graag nog langer blijven. Bid aub ook voor hem en Gods leiding in zijn plannen!
Bid dat in alles wat we doen onze Heer mag verheerlijkt worden, en
dat het ons nooit zal ontbreken aan geloof.