Hey iedereen. Even update over de afgelopen twee weken. Het is ongelofelijk druk geweest, maar super veel kon gedaan worden. Zowel Jessica als ik (Tijs), Dinah, Cristina en Simona waren dagelijks druk in de weer. Er werd heel wat gekuist in het center, alles klaar gezet, nieuwe meubilair aangekocht en in elkaar gestoken, kaders en dergelijke opgehangen, de gehele bovenverdieping werd opgeruimd en klaar gemaakt zodat het hout kan bespoten worden met een brandvertragend product, opnieuw werd aan enkele dossiers gewerkt enz … Ook werden 120 school pakketten gemaakt voor de kinderen tem 5e leerjaar. Deze werden allemaal naar school gebracht. Ook de kinderen van het hoger onderwijs kregen schriften en schrijfmateriaal die ze nodig hebben om aan de slag te kunnen. Daarnaast was Mircea bij ons thuis aan het werk, afvoeren gestoken om verdere wateroverlast te vermijden en alles wat helpen winterklaar maken. Daarnaast hadden we verschillende afspraken aangaande de heropening van het center en werkte ook Marius (aannemer) lange dagen stevig door om alles af te krijgen. Ook hebben we Hannes en Lynn met hun team op bezoek die Cristina haar volledige dak vernieuwden deze week. Een hele klus, haar dak van 8 meter lang zat met een verschil van maar liefst 23 centimeter. Na heel wat gezweet slaagde ons ijverig team erin om het helemaal te vernieuwen. Gedaan voor Cristina om op haar zoldertje water weg te scheppen wanneer het regent. Wat een zegen hè! Ze kan haar dankbaarheid niet op.Ook Lynn hielp mee in het center, maar niet alleen in het center, ook thuis hielp ze mee om alles zo proper mogelijk te houden terwijl iedereen bezig was, zo draaide ze ook was na was die gelukkig snel droogde in de 35 graden warme nazomer.We hadden ook de brandweer op bezoek in het center en nu weten we dus eindelijk met 100 procent zekerheid dat de bovenverdieping niet alleen dient behandelt te worden met een brandvertragend product, maar dat het ook dient geïsoleerd te worden en bezet moet worden met gips karton vooraleer we weer open mogen. Onze project leider bleef overtuigd dat dit niet ging moeten, maar ook hier had hij het duidelijk mis. Opnieuw een onverwachtse kost en tijd, maar God weet het dus we doen biddend verder! Alles komt goed, en de heropening komt steeds dichterbij! Prijs de Here!!

                                                                             

Hallo, halloEindelijk nog eens wat tijd voor een update. We zijn ondertussen een kleine twee weken terug uit België, waar we een gezegende tijd hadden. Paar voorstellingen, gaan spreken, en vele, vele bezoeken. Het was heel druk, maar tegelijkertijd genieten we daar ook wel ten volle van. Het is altijd jammer zelfs dat we niet meer mensen konden zien. Zoals jullie al eerder konden zien was ook de Vlaamse kermis een succes. Wat prachtig was dat allemaal georganiseerd door ons thuisfront, ik was alleszins enorm onder de indruk!Eens terug thuis in Roemenië hadden we alweer verschillende afspraken en moest nog van alles verder geregeld worden naar de heropening van het center toe. Tussenin probeerden we zeker ook nog tijd met onze kinderen te spenderen na de afgelopen drukte. Graag hadden we deze week de deuren weer geopend, maar door een fout van de werfleider geraakten we jammer genoeg nog niet rond met de goedkeuring van ISU (brandweer). Vanuit België al spoorden we de werfleider aan om hier meteen werk van te maken en te zoeken naar een architect om het project uit te werken… We hadden dus gehoopt dat het rond zou zijn tegen nu, maar helaas. We zijn er dus volle bak mee bezig en hopen toch zo snel mogelijk open te kunnen.Het center ziet er trouwens prachtig uit, van buiten en van binnen! Wat zijn we enthousiast! Noch wij, noch de kinderen kunnen ons ongeduld bijna niet meer de baas! Bid aub mee dat alle laatste dossiers en goedkeuringen er heel snel doorvliegen!? En de laatste afwerkingen snel klaar zijn. Jessica was deze week elke dag aanwezig in het center alles op orde te zetten, samen met Cristina en Dinah alles te poetsen, en samen met de sociaal werkster de laatste dossiers te vervolledigen. De ouders die opnieuw langskwamen voor het tekenen van de contracten waren alvast onder de indruk. Ook Simona maakte voor het eerst kennis met haar toekomstige nieuwe collega. Ook Simona hoopt dat ze snel in dienst kan komen. Wij blijven bidden voor vaste sponsoring hiervoor.Ook Samuel is de voorbije twee weken druk in de weer met een viertal man van Stichting in de vrijheid. Samen met hen worden er weer wat huisjes aangepakt. Vier heel plezante en hardwerkende mannen. Ontzettend dankbaar voor hun werk. Annelies verzorgt de buikjes van de hardwerkende mannen. En ik (Tijs) had Mircea een paar dagen aan het werk bij ons thuis, terwijl ik mijn begin van de week mocht opvullen met berichten maken, gebedsmails, boekhouding updaten, website, … Maar gelukkig was/is het niet constant binnen zitten aan de pc. Samen met Simona hadden we een afspraak met DSP (gezondheidsdienst) in Deva en de projectleider, weer heel wat rondrijden van kastje naar de muur (Romanian style), maar we geraken er! Intussen ook alle materialen voorzien, voor Hannes Couchez, hoorde bij de taken van deze week. Binnen een tiental dagen pakt Hannes met z’n team het dak van onze lieve Cristina aan. Ondertussen startten ook onze kinderen met school deze week. Marie-Lou met een buik vol zenuwen voor het eerst naar de grote school naar clasa cincea (ofwel zesde leerjaar). Lowie op z’n gemakje naar clasa patra (5de lj), en ook Rosa met wat gezonde emoties naar clasa pregătitoare (1ste lj). Maandag aangekomen aan school vernamen we dat ze er maar een uurtje moesten blijven, viva la Romania. Dinsdag was dan uiteindelijk de echte start, alle gow, min of meer .

                                                                             

Lieve mensen, dank je voor jullie steun en liefde voor ons Roma. Het waren bewogen dagen in het Roma dorp in Geoagiu. Dinsdag gingen we met z’n allen aan de slag met de verhuis en grote kuis in het center. Spijtig genoeg waren bij aankomst niet alle vloeren klaar. Maar toch begonnen we eraan. Aan het eind van de dag hadden we toch wat werk verzet. De meeste spullen staan terug beneden, zodanig wanneer we van België terugkomen alles op z’n plaats kan gezet worden. Na de lange werkdag ging ik s’avonds naar de ‘priveghi’ (laatste groet/ respect betuiging) in het Roma dorp. Tijs bleef thuis bij de kindjes, dus moest ik alleen gaan. Ik werd warm onthaald door de gemeenschap en ze apprecieerden enorm dat ik langsging. Vooral alleen als vrouw, s’avonds in een grote Roma gemeenschap. ‘Maar…’, zei één van de mannen, ‘…jij bent hier thuis hé!’ Wat een liefde liet hij mij zien. De volgende dag, gisteren dus werden de jonge mannen begraven. De nieuwe burgemeester van Geoagiu hielp de families enorm! Mooi Ook Pe lunca zorgde voor wat steun voor de gezinnen. En komende periode zullen we de jonge mamaatjes die achterblijven wat opvolgen en zien wat we voor hen kunnen betekenen. Wij konden niet naar de begrafenissen gaan, want we hadden alweer een dagje vol in Deva met instanties bezoeken en bouwmaterialen aankopen. Proberen met zekerheid te weten waar we nu staan tegen dat we terugkomen in september. Maar ik zal het kort samenvatten: bid aub voor alle laatste autorisaties, want het zal nog even zweten worden. Maar God is groot en we vertrouwen erop dat alles goed komt! Intussen zijn wij onderweg naar ons Belgenlandje. Zondag 18 augustus gaan we op bezoek in Woesten in The Living Hope Church en de week erna, 25 augustus kunt u ons vinden in de evangelische kerk op de Grote Markt in Poperinge. Zaterdag 24 augustus gaat onze jaarlijkse benefiet door. Nu onder de vorm van een pelunca benefiet vlaamse kermis . Dit wil je dus niet missen. Voor jong en oud, elk wat wils. Gewoon genieten van een dagje samen. Wij kijken er naar uit! Daarnaast staan ook alweer vele familie en vriendenbezoekjes gepland. Dus… tot straks

                                                                                 

Zo, terug van een geweldig kamp afgelopen week!Vanaf zondag waren we aanwezig in Varmaga, om samen te komen met alle enthousiaste vrijwilligers en het fantastische team uit Schotland. Wat laatste besprekingen, indelingen en natuurlijk om met z’n allen samen het kamp in te zegenen met een zalige tijd van gebed en aanbidding. Op maandag kwamen alle kinderen en tieners uit Vaidei en Romos aan. Het kamp startte met een kip in het toilet. Inderdaad, een kip in het toilet. Jessica had zich een bult geschrokken. Dus de toon was gezet, alles was mogelijk tijdens de komende week. En zo was het ook, alles was boven onze verwachtingen goed! Menselijk gezien een heel geslaagd kamp. Maar geestelijk gezien, …, serieus boven alle verwachtingen! De gebedsmomenten liepen serieus uit de hand (positief bedoeld e natuurlijk ). Muren werden neergehaald en harten gingen open, verschillende van de tieners gaven hun hart aan de Heer, het was de max. Of beter gezegd Hij was De Max!!Robert van onze kerk in Deva had alle spelen en opdrachten voorzien en uitgewerkt. En Ali van het Schotse team voorzag alle knutsel activiteiten. En natuurlijk ook heel belangrijk, het eten was weer overdreven goed en veel. We zijn God zo ontzettend dankbaar voor al wat Hij tot stand bracht, het team van Schotland dat opnieuw het hele kamp financierde, de vrijwilligers/vertalers waren stuk voor stuk een meerwaarde. Onze dankbaarheid kan niet op!Alles bleek inderdaad mogelijk te zijn. En om dit punt extra te bekrachtigen eindigde het kamp met een eekhoorn dat gekakt had op het bed van Bavo Dus ja, je hebt het goed begrepen. De kinderen werden op donderdag verrast met het bezoek van de o zo geliefde meneer Bavo en z’n vrouwtje Salina.Deze morgen gingen we naar de kerk en 7 van onze jongeren vergezelden ons. Geen saaie kerk dus Biserica Punctul Central, maar een leuke plaats om naartoe te gaan. De kids vroegen al meteen wanneer ze de volgende keer weer mee mogen! Woepie!!!! Nu nog een kort weekje genieten van onze verliefde lievelingen, terwijl we nog zoveel mogelijk in orde trachten te krijgen. Want donderdagochtend, super vroeg, is het de bedoeling richting België te vertrekken met de auto. Veel zegen allemaal!!

    

Afgelopen twee weken konden we genieten van het gezelschap van Jonas en Bianca en hun kindjes. Voor de mensen die niet weten wie zij zijn, Bianca is de zus van Jessica. Ook onze kinderen waren super blij om eindelijk eens hun neefjes hier te hebben, helemaal voor zichzelf En dit was nog lang niet alles! Dankzij een paar mooie donaties die we ontvingen als gezin konden we samen anderhalve week afzakken naar de Zwarte Zee. Leuke camping, mooi weer, grote golven, het plezier kon niet op. We kijken er heel dankbaar op terug!Gisteren bracht Jessica haar zus, schoonbroer en kinderen terug naar de vlieghaven in Cluj en vlogen ze opnieuw huiswaarts. Gedaan met vakantie dus, er opnieuw invliegen is de boodschap. Jessica zette al meteen een afspraak met de sociaal werkster en de ouders op vrijdag en begint dus aan de voorbereidingen hiervoor, ikzelf ging weer van start met de boekhouding en regelde een afspraak voor de resterende ramen en deuren voor het center. Jaja, we brachten ook al een bezoek aan de aannemer in het center om de laatste punten te bespreken. We zijn er bijna!!Ook thuis moeten er nog wat zaken in orde gebracht worden, en natuurlijk de laatste voorbereidingen voor het kamp in Varmaga dat van start gaat zondagnamiddag. Vervelen gaan we ons dus niet, maar we zien het helemaal zitten!En van niet vervelen gesproken, Jonas en Bianca zetten zich tevens ook al 10 jaar in in België voor Pe lunca. Zo mede organiseren ze de Vlaamse kermis op zaterdag 24 augustus. We mochten al enkele leuke dingen horen over dit nieuwe evenement. Ik zou zeggen kom met jullie gezinnetje af en geniet van een leuke, lekkere, ontspannende speeldag. Wij zullen er ook zijn, misschien mogen we je wel verslaan op één van de leuke spelen

                                                                             

Wandelschoenen ?? Ewel, trek ze maar aan en kom maar af! Wandelen voor het goed doel, klinkt toch mooi. Niet? Met de opbrengt zal het dak van een huisje aangepakt worden van een alleenstaande mama. Haar vreugde kan niet op als ze denkt aan het idee dat het eindelijk niet meer zal binnen regenen. Van regen gesproken. We horen dat de zon zal schijnen. Leuk dus om je namiddag in te vullen met een wandeling. Klein en groot welkom. Wie niet graag wandelt kan genieten van een hapje of een drankje. Alles weer goed verzorgt door onze achterban. Hartelijke dank alweer voor dit leuke initiatief.

                                                                              

Er gebeurd veel en dat is goed! Niet? Maar waar beginnen. Een ontmoeting met de werfleider en de architect brachten een grote onverwachte rekening met zich mee.  Gelukkig kregen we een mooie korting van de architect. Maar dit budget is er helemaal nog niet. Een factuurtje van maar liefst 12.000 lei of 2500€. Volgende week dinsdag zien we de werfleider terug met de rest van alle facturen voor alle contracten en noem maar op. Nog eens 18.000 lei of 3600€. Bidt aub met ons mee, want momenteel hebben we hiervoor 2650€ staan. Dus nog 3500€ te kort. Papierwerk wordt ook dus steeds concreter. Vandaag nog eens wat handtekeningen moeten zetten en dus nog enkele officiële afrondingen. Niet te geloven! Nu nog het ISU (dossier van brandweer) rondkrijgen. En alweer iets afgevinkt. Voor het center werd een plafond aangekocht en maandag wordt deze geleverd. Intussen maken we ook nog een keuze in de vloerbedekking. Spannend, spannend. Marius blijft intussen ijverig voort werken aan het center. En het ziet er steeds beter en beter uit. We hadden maandag een super programma met de kids. Afsluit van het schooljaar met leuke spelletjes en, popcorn en chipjes als verwennerij.  Simona kon er jammer genoeg niet bij zijn want ze moest zich voorbereiden op haar eerste online les. Goed bezig bijna juf Simona. Even doorbijten en tegen begin augustus heeft ze haar diploma dat zal voldoen om in dienst te komen in het center. Daarnaast had ik een afspraak met een van onze tieners, Ruben. We stelden een lijstje samen met liederen voor het kamp, zodat hij deze alvast kan beginnen inoefenen tegen het kamp. Ook alle kids van het kamp ontvingen een uitnodigingsbrief alsook de tieners voor het jeugd programma morgen. Dus zeer blij van alles wat we konden doen. Ook de website kreeg weer een update wat betreft de nieuwsberichten. Dus wie geen fb liefhebber is kan ook op de website de nieuwsberichten opvolgen.  Men zegge het voort

                                                                             

De meesten van jullie weten waarschijnlijk wel wie Simona is. Simona werkt al als vrijwilligster samen met ons sinds het prille begin. Maar nu we verplicht zijn mensen in dienst te nemen zou Simona heel graag aangenomen worden. Ook wij juichen dit alleen maar toe. Simona is geweldig!Gisteren spraken we af met haar om het komende jeugdwerk wat voor te bereiden. Haar aannemen kwam weer ter sprake, maar het probleem is niet alleen het financiële voor ons, maar ook Simona haar diploma is niet voldoende. ‘Laten we eens kijken hoelang een opleiding duurt, en wanneer deze doorgaan’. Simona kijkt op het internet en vind meteen iets heel interessant. ‘Laten we gewoon eens bellen’, dachten we. We kregen een vrouw aan de telefoon die ons alle uitleg gaf. Wat héél bijzonder was, was dat de cursus maandag al start en deze gisterenmorgen was het allerlaatste uur dat er kon ingeschreven worden. Niet te geloven! Toeval? Maandag start Simona dus haar opleiding en begin augustus is ze klaar. Ideaal om in September te starten met de heropening! Prijs de Here!!Nu nog verder bidden voor de nodige fondsen zodat de salarissen kunnen betaald worden. Wie graag wil helpen deze job creëeren met welk bedrag dan ook, neem contact op met ons of kijk via de website voor volgende stappen.  Super mega bedankt alvast voor alle gebeden en steun.

                                                                              

Alweer een weekje verder. Intussen zitten we lekker aan de tafel met een potje koffie en jaja opnieuw veel papieren. Na een ontmoeting met de sociale werkster vorige week kregen we een map overhandigd die we moeten doornemen. Deze bevat alle dossiers, akkoorden, verplichtingen en rechten voor het personeel alsook voor de ouders en de kinderen die moeten nageleefd worden,… Wij moeten deze doornemen, vertalen dus eerst, en dan proberen te begrijpen zodat wanneer ze straks getekend worden en doorgestuurd naar hogerop, alles in orde is. Bij deze stellen we dus graag onze sociale werkster Doamna Anuța aan jullie voor. Bij het doornemen van de papieren valt ons vooral heel hard op wat een warm hart ze heeft voor de kinderen. Dit maakt ons zeer blij. Dit is wat we ook al uit onze gesprekken samen konden afleiden, maar nu tonen ook haar papierwerk haar warme hart. Mijn lijst van de eerste kids is in orde. De sociale werkster zal alvast beginnen hun dossiers invullen en dan kunnen we nog een volgende lichting voorbereiden. Wauw, wat spannend allemaal. Vorige week hadden we ook Amen Trust op bezoek. We gingen met hen de vorderingen aan het center bekijken en brachten een bezoekje aan het Roma dorp in Geoagiu en Orastie. Zoals altijd blijven ze hun uiterste best doen om te helpen aan de afwerkingen van het center. Momenteel werkt Marius voor ons verder, maar we hebben dringend financiën nodig om hem verder te betalen. We zitten nu eenmaal in de laatste fase die erdoor moet! Tegen september moeten we open, geen keuze! Anders verliezen we onze permanente licentie. Dat zou heel jammer zijn, want dan kunnen we opnieuw beginnen daarmee. Bidt dus aub allemaal mee dat meer donaties zullen komen en we het af krijgen. De mensen in het Roma dorp waren zoooo blij om Tijs terug te zien. Ze hadden met zo velen gebeden voor hem. Zo veel liefde voor hem, echt mooi om te zien. Het doet deugd om terug meer naar de mensen te gaan. De aangename babbels, een wederzijds luisterend oor en samen met ze bidden. Ze maken het ons soms wat lastig, maar wat zien we ze graag. Hier begint het verschil in hun levens. Hun graag zien en geloven in de verandering, die beetje bij beetje merkbaar is

                                                                             

Vorige week werd in het Roma dorp in Geoagiu de kleine prinses Elizabeta geboren. Doordat er complicaties waren bij de mama moest het meisje al aan 7 maand geboren worden. De kleine meid was dus nog niet volledig volgroeid en werd dus naar een ziekenhuis gebracht in Timisoara. Dat is toch twee uur bij ons vandaan. De ouders hebben de mogelijkheid niet om dit transport te bekostigen. We kregen in het weekend de vriendelijke vraag van iemand waarvoor we een donatie zouden kunnen gebruiken. Perfecte timing dus! En zo konden de ouders gisteren het kleine meisje gaan bezoeken. Bidden jullie verder mee voor haar. De longen zijn nog niet volgroeit. Bid aub mee dat dit proces goed en snel mag gaan, zodat ze naar huis kan naar haar mama, papa, zusje en broertjes.

                                                                              

Het zit hem soms in de kleine dingen die we wel of niet doen, maar ik geloof dat zeker ook zo de Here grote dingen doet! Deze week had ik in de voormiddag een afspraak met de werfleider van het center. Ook was de mevrouw van de partij die alle documenten zal uitwerken en bundelen. Weer papierwerk die in orde moet voor het dossier van de brandweer, verschillende mensen werken aan de papieren dus verschillende facturen werden aangehaald die betaald zullen moeten worden. Het groeit me wat boven het hoofd, ik heb er toch even geen zin meer in hoor en het is ook best wat angstig allemaal. Maar we moeten ook hierdoor hè! Daarna wipte ik even snel binnen in de winkel om onze bosmaaier terug te herstellen. Oh ja hoor ook één van mijn klusjes momenteel hihi. Maar eigenlijk vind ik dat best leuk! Behalve dan dat het benzine reservoir eraf viel terwijl ik bezig was. Daar sta je dan! ‘Gedaan dus’, denk je! Even stoppen aan de winkel om dit te laten fiksen en een aangenaam gesprekje leidt tot een getuigenis van hoe machtig onze Here is. Wat Hij doet voor de mensen hier en alle wonderen die wij al mochten meemaken. ‘Dit is wel vreemd’, zegt hij ‘deze morgen nog had ik hier een broer uit de kerk die me kwam vragen of ik nog geloofde in wonderen. Momenteel ga ik niet meer naar de kerk. De wonderen die 20 jaar geleden gebeurden, neen, ik geloof niet dat die nu nog zo gebeuren. En dan kom jij met deze verhalen! Die wonderen die God nog steeds aan het doen is!’ Ik lach, ‘jah, ik denk dat Hij jou vandaag iets wil vertellen hoor!’ Vergeten we soms niet rondom ons te zien en om de mensen te vertellen dat God nog steeds die wonderen doet? Want zo velen hebben Hem nodig. Terug in de auto dacht ik terug aan het gesprek. Natuurlijk geloof ik ook nog in die wonderen! Alles komt goed met dit center!! Ik blijf erin geloven, want het is een werk dat mijn God gestart heeft We mochten voorbije week genieten van de oma’s. Zij hadden Tijs vergezeld richting Roemenië. Iedere voormiddag hebben ze zich ingezet om ons huis wat te helpen poetsen en op orde te brengen. Wat zijn we dankbaar!! En intussen kon ik de tuin in orde brengen. Ook brachten we een bezoek in het Roma dorp. De gezinnen op de hoogte brengen over de opstart waar we zeer naar uitkijken. Vrijdag ga ik terug om alle nodige documenten, zodat ik alles heb wanneer ik volgende week afspreek met de sociale werkster om de dossiers van de kids op te starten. Tijdens het bezoek zagen we de mannen van ‘Stichting in de Vrijheid’ nog stevig aan het werk met hun laatste fundatie. Mooi werk geleverd! Dank je wel mannen!!! Wat waren de mensen blij en dankbaar. Alweer een stapje vooruit voor enkele gezinnen.

                                                                             

Terug van België en ik mocht er meteen invliegen. Het gras stond meters hoog (beetje overdreven, maar zo voelde het wel). Ook worden weer enkele zaken aangepast om de ruimtes voor de bezoekers te veraangenamen. Zo moet een grote aardeberg afgevoerd worden, zodat we daar dan ons hout kunnen stockeren. Pfff gelukkig hulp van kleine handjes Ook nog even een korte update aangaande het center. Terwijl wij even in België waren deed Marius (onze aannemer) stevig verder. Het bovenste verdiep werd aan de buitenkant volledig geïsoleerd en bezet. Binnen werden alle ruimtes gerepareerd en klaar gezet voor afwerking. Man, het komt spannend dichtbij hoor. Wat zijn we enthousiast en alle kinderen avec. Nu moet er nog plafond in de grote zaal, overal vloeren erin en binnen -en buitenkant schilderen. Ook de inkom moet nog gebouwd worden, maar daar hebben we al alle materialen voor. Marius is heel ijverig en doet goed door, alleen zijn de centen jammer genoeg weer op. Maar God weet het.Hoe sneller de centen hiervoor binnenkomen hoe sneller het center eindelijk weer de deuren zal kunnen openen en hoe sneller de kinderen weer alle aandacht kunnen krijgen. Bid je mee aub dat die laatste budgetten mogen komen en de werken afgerond kunnen worden. Volgende week begint Jessica aan de huisbezoeken voor alle nodige documenten om dan de week erna met de sociaal werkster de eerste dossiers te starten. Donderdag staat een afspraak op de agenda met de werfleider, zodat ook het dossier voor de brandweer verder in orde kan gebracht worden. En intussen is er ook weer een groep van Stichting in de Vrijheid op bezoek. Die zijn al anderhalve week hard aan het werk in het Roma dorp onder leiding van Samuel. Betonnen vloeren gieten, helpen een vloertje leggen, een handje toesteken waar ze kunnen. En Annelies verzorgt de maaltijden voor deze lieve en hard werkende mannen.

                                                                             

Nog een weekje en Belgium here we come. Dus doorwerken hoor. Maandag voormiddag m bereide Annelies een kinderprogramma voor, dus namiddag was lekker even ontspannen met de kids. Verder mogen Tijs en ik weer in het papierwerk vliegen. Boekhouding moet alweer geüpdatet worden. En daarnaast moeten alle facturen van de werken aan het center van voorbije jaren bijeen. Woensdag (vandaag dus) heb ik een afspraak om samen met onze werfleider naar een of ander bureau te gaan. Daar zal het nodige gedaan worden om alle materialen, uitgevoerde werken,… van het center in kader te brengen. Dit moet in orde gebracht worden voor het dossier van de brandweer. Dus met andere woorden: alweer iemand die achteraf met een briefje van betaling zal zwaaien. Hahaha, een centertje opstarten. Is zo gedaan Niet dus!!! Maar als we er eenmaal door zullen zijn, wauw, eindelijk een vaste plaats waar de Roma terug terecht zullen kunnen. Mogen voormiddag hebben we een online meeting met onze partners in Schotland en beginnen we aan de eerste uitwerkingen van ons kamp deze zomer. Spannend. Tijs is ook in de leer voor het maken van een PowerPoint. Heel interessant, maar hij doet zijn best. Voorbereiding voor België worden dus ook genomen. Aftellen dus naar volgende week donderdag

                                                                             

De vooruitgang omtrent het center mocht de afgelopen dagen weer een versnelling verhogen. Tot een eindje terug kwamen de donaties maar mondjesmaat binnen. Maar toch, genoeg zodat Florien alle elektriciteit in het bestaande gedeelte kon vernieuwen en het volledige verwarmingssysteem kon installeren. Net toen Florien klaar was, en er totaal niks van financiën meer over was, leken we wat vast te zitten. Maar toen kwam er een donatie binnen van maar liefst 7000€!! Net genoeg om alle werkuren te betalen en de nodige materialen om de volledige buitenkant af te werken. Gisteren kon Marius dus Florin aftikken en hij vloog er dan ook meteen volle bak in. Hierna dan nog de binnenkant. En … Maaaaannnnn!!!Gisteren morgen hadden we ook een ontmoeting met de werfleider, en ook qua papierwerk is er weer een nieuwe deur open gevlogen . Ene die alweer extra werk met zich meebrengt, maar wel ene die ons weer een heel stuk verder zal helpen. Wat zijn we enthousiast, nog heel even …Toen ik (Tijs) gisteren langs het center passeerde om het één en ander te bespreken met Marius, kwam een hele meute kinderen op me afgerend. Na een overvloed aan knuffels en high fives over me heen gekregen te hebben uitten ze opnieuw hun ongeduld. Vooral Doamna Jessica wordt gemist tot en met. Maar… nog een klein beetje doorbijten! Bid aub verder mee met ons, we zijn er bijna. Wat is God toch de Max hè, zo zalig te zien hoe Hij toch steeds alles onder controle heeft!

                                                                             

Gisteren werden heel wat Roma bezocht, waar de mensen zo dankbaar mee zijn. Even alle tijd om hun harten te luchten en oprecht begane mensen die luisteren en meevoelen. Veel lachende gezichten, maar ook veel tranen. Het is en blijft een bikkelhard bestaan voor al deze mensen. In de namiddag nog meer blije gezichten toen een viertal tafels werden opgezet en een heel deel kinderen begeleid werden om een mooi en creatief werkje op papier te krijgen. Terwijl de rest ongeduldig aan het aanschuiven waren om hun gezichtjes te laten beschilderen. Wat een vreugde!! Het blijft zo mind blowing voor de Roma dat er toch mensen zijn die oprecht om hen geven. De liefde overwint alles zegt de bijbel. Wel, dat is hier in ieder geval heel duidelijk. Je ziet hun zorgen gewoon verdwijnen door de liefde die ze krijgen. En wat een zegen is toch onze schuur geworden. Zo zalig om niet meer heen en terug te moeten rushen van en naar Geoagiu. Maaltijden, stille tijden, voorbereidingen, studie momenten, ontspanning, … alles kan gewoon hier!! Zalig gewoon, zó ontzettend dankbaar!

                                                                             

Eind vorige week deden we nog enkele huisbezoeken en sloten we vrijdag af met onze gewoonlijke vergadering. Maandag kon er weer genoten worden van een aangenaam kinderprogramma in Romos. Leuk om er een paar nieuwe kindjes van Vaidei bij te hebben die zich enorm amuseerden. Ook wordt alles wat in orde gebracht rond het huis om dan het Belgian Mission Team te ontvangen. Cristina kwam de pergola lakken, Samuel werkte de keuken in de schuur verder af, en Vasile is volop bezig met het bouwen van een muur in de tuin zodat er geen aarde meer naar beneden kan komen. Zorgen dat we de wateroverlast weghouden. Na een paar verspilde verflagen in slaapzaal nr 2, kwamen we uiteindelijk tot de ontdekking dat de oude onderlaag geen deftige hechting had. Hierdoor kwam de verf er op bepaalde plaatsen weer af telkens een nieuwe laag weer droog was. Frustrerend, maar samen met onze lieve Roma vriend Mircea vees Samuel dan maar nieuwe gyproc platen tegen de muur. Eens deze kamer dan geschilderd zal zijn, kunnen de bedden erin en is ook deze kamer eindelijk klaar voor onze komende bezoekers.

                                                                             

Vorige week kwamen we in contact met een man die werkt voor een Duitse zaak hier in Roemenië. Het bleek een zaak te zijn dat voornamelijk verf en isolatie verkoopt van hoge kwaliteit. Maar meer dan dat, het is een christelijke zaak dat extra kortingen geeft aan goede doelen. We lieten meteen een offerte opmaken, want alles wordt deze week weer duurder. Alle budgetten werden zorgvuldig naast elkaar gelegd en dankzij een paar extra donaties die we de afgelopen dagen kregen, kon alles betaald worden. Met andere woorden beschikken we nu over een groot deel aan materialen om de buitenkant van het center op te doen. Ook Marius, onze aannemer, kwam vandaag langs om eens te zien hoe we ervoor staan. Hij houdt zichzelf steeds zoveel mogelijk beschikbaar in geval dat we hem opnieuw groen licht zullen geven. Maar alle werkuren zal ons nog eens 7000€ kosten. Dus voorlopig kan Marius niet verder werken. Bij deze nogmaals een warme oproep. Het zijn de laatste stappen! Eens de buitenkant af is volgt nog het vloeren binnen, binnenmuren repareren, en plafonds steken. Dus ook daarvoor zullen we dan nog wat budget nodig hebben. Maar 1 stap met een keer hè. De afgelopen weken was Florien volle bak bezig met alle elektriciteit in het oude gedeelte te vernieuwen, en ook de verwarmingsketel plus circuit met chauffages werd geplaatst. Man, wat zal het de max zijn als het center eindelijk weer zal open kunnen. De kinderen kunnen echt niet meer wachten, maar ook wij verlangen met al wat in ons is. Help jij mee?

                                                                    

Vanmorgen nog wat herstellingswerken in de gastenkamer en daarna kon het schilderen beginnen. Leuk leuk leuk! In de namiddag hadden we een programma met de kids in Romos. Enthousiaste groep. Genieten!!!! Daarna namen we de groep +12 jaar mee naar Vaidei. We willen het wat serieuzer aanpakken met deze gastjes. Tijs bereidde het verloop en de vraagjes netjes voor. We kijken terug op een gezellige tijd met hen. Bidt dat hun harten meer en meer mogen opengaan. We hebben een fijne bende hier. Als afsluit stopte ik nog bij een gezinnetje in Romos. Vorige week ging ik samen met Annelies op baby bezoek. De ouders hebben het niet gemakkelijk. Geen melk voor de baby, zelf heel weinig te eten, … We beloofden het gezin hen zo goed mogelijk te helpen en bij te staan met raad en daad. Ook hun huisje heeft nood aan wat opknap werk, want het begint open te barsten. We konden hun melk geven dankzij de hulp van onze melksponser!!! Van harte bedankt om ons te helpen de armsten hier te helpen.

                                                                             

Nog een paar weekjes en dan staat het Belgian Mission Team weer voor de deur. Kamers aanpakken dus en pergola herstellen. Onze vrijwilligster Cristina geniet ten volle van het schilderen. Oogbescherming?? Das zeker!

                                                                    

Zo, Tijs ging deze morgen langs in de gemeente en had een goede babbel. De projectleider was ook meegekomen. Kort samengevat ‘mensen spreken mensen’, en dit was gelukkig het geval. Geen probleem dus, wel waren ze duidelijk dat het niet meer al te lang mag aanslepen. Deze morgen was Samuel weer aanwezig om verder te werken aan de slaapzaal. We zullen blij zijn dat ook deze in orde zal zijn en dat de mensen opnieuw een aangenaam verblijf zullen mogen hebben.

                                                                  

Vanmorgen gingen we naar het center om alweer een leuke lading in ontvangst te nemen van Jan en Gerry. Ze hadden een mega leuk glijbaantje en keukentje mee voor de kids in het center! Super toch!!! Dank u wel. Intussen heeft de elektricien Florin zo goed als alle elektriciteit vernieuwd. Weer een stapje verder! Wel zit er serieuze druk op de ketel. Vanuit de gemeente pushen ze enorm om alles af te ronden. De opbouw was eerst geen probleem, maar nu dreigen ze met een boete omdat de beneden te lang aansleept. Deze moest al lang afgewerkt zijn. Maar wat kan je doen als er geen budgetten zijn hè. Morgenochtend gaan we samen met de projectleider dus langs de gemeente. Hopelijk begrijpen we daar elkaar, zodat er geen extra onkosten komen. We zitten aan de allerlaatste duw, maar blijkbaar wel de interessantste. Bid aub mee met ons voor de nodige budgetten zodat het center eindelijk weer open kan. We hadden ook weer ons kinderprogramma met de Roma kindjes in Romos. Ik denk dat we er allemaal van genoten hebben. Blije snoetjes...

                                                                  

Voila, bij de brandweer is alles ingediend. Nu wachten op hun respons. Maar ze wisten ons te vertellen dat we nog een weg te gaan hebben vooraleer alles zal afgerond zijn. Maar opnieuw een start is gemaakt. Bij de bureau van gezondheid zeiden ze dat we pas mogen gaan als het center effectief open is. Dus ja, eenmaal de werken in het center gedaan zijn gaan we ook daar opnieuw ons dossier binnen doen. Stap voor stap. Maar we gaan vooruit! En intussen is onze president terug bezig aan de volgende nieuwsbrief. Komt er dus binnenkort aan Dinah voorzag enkele leuke les programma’s voor komende weken. Deze werken we vandaag volledig uit, zodat we maandag met de Roma kindjes uit Romos terug een programma kunnen hebben. Joepieeee!!!

                                                              

Allé hup, alle dossiers mee en nu gaan indienen. Succes meneer de president  

                                                           

Gebeden worden verhoort! Nu hopen dat de dossiers volledig en goed bevonden zullen worden. We hebben zo veel geluk met onze project leider. Want dit werk is zeker niet wat hij moet doen, maar hij helpt ons wel! We geloven echt dat God hem in ons leven bracht. Sedert hij ons een drie tal jaar geleden begon te helpen begon alles te rollen. We zijn dankbaar voor zijn warm en behulpzame hart. 

                                                           

Bid aub voor ons. Alweer een reeks papieren die moeten ingediend worden. Maar welke zijn de juiste in al deze bundels. Bidt dat we iemand vinden die ons wil helpen het in orde brengen, want dit is allemaal Chinees voor ons hoor. 

                                                           

Terwijl ik onze online voorstelling voorbereid voor vanavond, geniet ik van mijn gezelschap rondom me. En onze Dinah weer aan het werk met de nooit geziene werkjes. Hoeveel potloden zou ze gescherpt hebben? Gelukkig krijgt ze wat hulp van enkele kinderhandjes hier in huis.

                                                           

Gisteren boekhouding binnen gebracht bij de boekhouder met ons lijstje in de hand. Hoe werkt dat mensen aannemen? Wat zijn Pe lunca’s verplichtingen? Hoe salarissen uitbetalen? Pfff wat bangelijk allemaal. Vandaag eerst loon uitbetaald Dankzij de donatie van Carpatian Aid (Gary Torbet) vorige zomer is dit mogelijk. Nog twee maanden te gaan en bidden dat meer binnen komt om de lonen te kunnen hebben voor de mensen die we in dienst moeten nemen in het center. De teller staat intussen op 105€ Tijs is intussen ook weer begonnen aan de volgende nieuwsbrief! Succes meneer de president van Pe lunca.

                                                           

Terwijl Samuel vandaag begon aan de stapelbedden, gingen Jessica, Dinah, Annelies en ik (Tijs) naar Orăştie om wat sociale enquetes te maken met die mensen waar we tot nu nooit eerder kwamen. Toen we aankwamen op de eerste plaats stonden we even versteld van wat we zagen. Het heeft hier de laatste dagen flink geregend en de arme Roma daar hebben het alleszins geweten. Sommige huisjes stonden tot buikhoogte onder water. Wat een ramp voor die mensen. Het zijn Roma die nochtans echt voor de vooruit zijn, ze doen wat ze kunnen. Ze werken al wat ze kunnen, kinderen gaan naar school. Al is het allemaal verre van evident als je ziet hoe ze moeten ploeteren. Wat natuurlijk ook heel jammer is, is dat ze staan op grond van de gemeente en dus niks van eigendomspapieren hebben. Dit was een oplossing nadat ze weg moesten uit hun sociale woning. De burgemeester laat hen voorlopig daar nog wonen, maar uiteindelijk wat voor zin heeft het. Al hun meubeltjes, eten, deuren, … allemaal kapot. Voor hen terug beginnen van nul, en wat als het dan weer zo regent? De burgemeester zei dat hij ging zien wat hij kan doen. Eventueel kijkt hij om heel wat aarde aan te voeren zodat de rivier niet meer uit z’n oevers kan treden. Maar de vraag is dan of dit al dan niet zal gebeuren. En zo ja, wanneer? We voelden ons allemaal even machteloos, stonden erbij en keken ernaar. Wel, was het enorm hartverwarmend te zien hoe ze vasthouden aan de Here Die vandaag zo duidelijk De onuitputtelijke Bron van kracht is. Zolang we zelf maar kiezen om ons aan Hem vast te ‘blijven’ klampen. Een grote les voor velen! Bidt aub mee met ons voor deze mensen, dat er toch op de één of andere manier een oplossing, of toch wat verlichting mag komen.

                                                              

Met dank aan onze teams van vorig jaar kunnen we één van onze gasten kamers nog wat verbeteren. Een gepuzzel van slaapbanken, een stapelbed, dat bijna uit elkaar valt na 9 jaar in Pe lunca, en enkele aparte bedden zullen vervangen worden door stapelbedden. Dit zal de jongenskamer meer slaapplaatsen bieden en tegelijkertijd netter maken en ademruimte geven. Vandaag de kamer volledig vrijgemaakt en het hout gaan kopen met Meneer-Samuel-De-Bedden-Bouwer. Dus… nog even werk en laat de groepen maar komen. Er staan al wat groepen gepland voor komende maanden van kinderwerk tot evangelisatie en we zien het helemaal zitten!

                                                           

Dank u AMEN Trust, alweer een duwtje vooruit. De electrian is hard aan het werken. Bidt mee dan hij kan blijven voortdoen en ook verwarming kan geplaatst worden.

                                                           

Gelukkig gaat het in Pe lunca niet alleen om het center. Momenteel is het inderdaad onze hoofd focus! Maar we geloven echt in de meerwaarde van het center dat zal helpen met de verandering voor de komende generatie en ook omdat de Roma zo steeds een plaats zullen hebben waar ze terecht kunnen. Maandag hebben we een afspraak met de sociale werkster, benieuwd naar de volgende stappen. Daarnaast proberen we natuurlijk nog te helpen waar we kunnen in Geogiu. Een gezin dat steeds hun best doet, gaat momenteel door een moeilijk periode en kreeg daarom een duwtje in de rug nadat we hen een mooi voedselpakket gaven. Olga pinkte een traantje weg in de auto en wist niet hoe haar dankbaarheid uiten. Ook enkele andere gezinnen werden geholpen met medicijnen. In Romos dan konden we enkele gezinnen helpen. Oma Lucretia die zorgt voor haar kleinzoontje Antonio had dringend nood aan een nieuwe kachel, daarnaast konden we twee mama’s helpen met een buggy en ook het gezin van Danuț kon echt wat hulp gebruiken. Zijn vrouwtje Denisa is pas bevallen van de kleine Gabriela. Vorige week nog brachten we hem naar Deva, want hij had geen financiën om daar te geraken. Denisa werd overgebracht omdat van het lokale ziekenhuis naar Deva daar er wat complicaties waren. Denisa is nu eindelijk thuis, maar het gezinnetje staat er echt niet goed voor. Ze wonen in een klein, triestig huisje. Best schrijnend. We konden helpen met wat pampers, verzorgingsproducten en kledij voor de kleine meid. En na mijn bezoek aan hen zag ik dat er weinig is om voor het meisje te zorgen. Komende week willen we nog een badje brengen, slaapmand… enz. Zo zullen ze toch wat vooruit geholpen worden. Maar daar zullen we het zeker niet bij laten. Persoonlijke opvolging en begeleiding zal ook voor hen zeker niet mis zijn.Tijs en Samuel brachten een bezoek aan een Roma vriend (Alin) die met zijn gezin in een leegstaand pand woont in de omgeving van het station. Redelijk afgelegen, maar ze hebben er toch een paar degelijkere kamers. Al heeft het gezin ook echt amper iets. We hadden er een goede babbel en reden wat rond met de 4x4 door de modderige dreefjes om de omgeving wat te verkennen. Er waren namelijk nog wat huisjes hier en daar. We ontmoetten nog een paar Roma die het amper konden geloven dat er überhaupt eens iemand geïnteresseerd was in hen. Zo verbaasd dat we de moeite deden tot bij hen te rijden en dan nog met de bedoeling om, hopelijk ook voor hen, van betekenis te kunnen zijn. Opnieuw schrijnende verhalen en situaties. Wat een ellende toch! Ook bij de barakken in Orăştie ploeterden we voor het eerst de heuvel op. En ook daar vonden we een twaalftal huisjes. Zelfde scenario! Behalve dat de Roma daar nog ‘zigeuners’ spreken en in originele klederdracht lopen. Dus werk aan de winkel. 

                                                             

Zo, alles van beneden in het center naar boven verhuist. Yes yes we did it Nu hopen dat de financiën binnen komen hè. Marius, de aannemer was vandaag alweer begonnen met werken, maar we moesten hem jammer genoeg zeggen dat de werken even zullen moeten wachten tot er budgetten zijn. Heel jammer natuurlijk. Want de kids staan te popelen tot we weer open kunnen.

                                                           

Van de laptop naar fysiek werk! Zien dat we sterk blijven hè! De grote zaal in het center is alweer voor het grootste deel vrij gemaakt, keuken ook bijna. Morgen doen we verder! Hup hup team Dinah, Cristina, Samuel, Elise, Emily en Jessica.

                                                           

Voel me precies weer een student. Mij verdiepen in regels, contractsoorten, verplichtingen… voor het dagcenter.  Pfff Vandaag gelukkig pauze om onze lieve Dinah op te pikken van de luchthaven. Welcome back dear Dinah!